Μυρμιδόνες – Νέα του Δήμου Δομοκού

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ “Ο ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΜΙΛΥ ΡΟΟΥΖ”

Οχι οτι δεν πιστευω στον Θεο η οτι υπαρχουν ανθρωποιν που βασανιζονται απο το “ταγκαλακι”οπως αποκαλουσε τον διαβολο ο Γεροντας Παισιος αλλα μετα απο εντεταμενη ερευνα και συλλογη στοιχειων αλλα και συζητησεις με φιλους κατεληξα στο συμπερασμα οτι το Βατικανο κρυβει χιλιαδες εξορκισμους ενω με μεγαλη μου εκπληξη διαπιστωσα οτι γινονται και στην Ελλαδα απο ιερεις που εχουν παρει ειδικη αδεια.

Θα εστιασω ομως στην ταινια “ο εξορκισμος της Εμιλυ Ροουζ”καθως βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα.Οι εικονες μπορει να σας σοκαρουν γιατι ειναι απο την πραγματικη Εμιλυ Ροουζ δηλαδη την Ανελιζ Μικελ.

Έμιλι Ρόουζ ονομαζόταν η πρωταγωνίστρια της ομώνυμης ταινίας που κυκλοφόρησε το 2005 και πραγματευόταν την υπόθεση δαιμονισμού και εξορκισμού μιας κοπέλας. Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία που διαδραματίστηκε τη δεκαετία του ΄70 στη Βαυαρία. Το πραγματικό όνομα της πρωταγωνίστριας της ιστορίας ήταν Ανελίζ Μίκελ, Η Ανελίζ ήταν γεννημένη στις 21 Σεπτεμβρίου 1952 και πέθανε την 1η Ιουλίου 1976, ενώ είχε υποβληθεί σε μια σειρά, συνολικά 67 εξορκισμών.

Η Ανελίζ Μίκελ αντιμετώπισε τα πρώτα προβλήματα το 1968, όταν οι γιατροί διέγνωσαν επιληψία και κατάθλιψη. Η τότε 16 ετών κοπέλα εισήχθη σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, χωρίς όμως να υπάρξει αποτέλεσμα. Στο διάστημα που ακολούθησε κι ενώ η Ανελίζ έπαιρνε αντιεπιληπτικά και αντικαταθλιπτικά χάπια, της δημιουργήθηκε έμμονη ιδέα ότι γύρω της κυκλοφορούν δαίμονες.

Το 1973 η Ανελίζ κατάφερε να αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο, αλλά ήταν πλέον πεπεισμένη ότι είχε δαιμονιστεί. Η κατάσταση της υγείας της χειροτέρευε. Οι παραισθήσεις κατά τη διάρκεια των προσευχών της πλήθαιναν, ενώ όλο και πιο συχνά φώναζε ότι έχει «κυριευθεί από δαίμονες» κι ότι «θα σαπίσει στην κόλαση». Παράλληλα επιχειρούσε να κάνει κακό στον εαυτό της, ακόμη και στην οικογένειά της, ενώ έφτασε σε σημείο να τρώει αράχνες και να πίνει τα ούρα της. Η ίδια ζήτησε να της κάνουν την τελετή του εξορκισμού, αίτημα το οποίο αρχικώς απορρίφθηκε από την Καθολική Εκκλησία, έγινε όμως δεκτό τον επόμενο χρόνο.

Οι εξορκισμοί ξεκίνησαν στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1974 και τους ανέλαβαν οι κληρικοί Άρνολντ Ρεντς και Ερνστ Αλτ. Η Ανελίζ υποβλήθηκε στη διαδικασία περισσότερες από 65 φορές σε διάστημα μόλις δέκα μηνών. Στη δίκη που ακολούθησε του θανάτου της, υποστηρίχτηκε ότι κατά τη διάρκεια των τελετών το πρόσωπο της Ανελίζ μεταμορφώθηκε κι ότι μιλούσε με μία απόκοσμη, βαθιά φωνή. Μάλιστα οι συνήγοροι των κληρικών παρουσίασαν στο δικαστήριο ηχητικά από τον εξορκισμό της κοπέλας (ακούστε παρακάτω) τον οποίο ηχογραφούσε ο ιερέας Άρνολντ Ρεντς.

Μάρτυρες του εξορκισμού ανέφεραν ότι το σώμα της κοπέλας, κυριευμένο από παραφυσικά πλάσματα, είχε γεμίσει εκδορές και μελανιές, ενώ υπήρχαν φορές που το κορμί της αιωρούταν κι έπειτα έπεφτε με δύναμη στο πέτρινο δάπεδο. Στις 30 Ιουνίου του 1976 τελέστηκε ο τελευταίος εξορκισμός. Το βράδυ, η Ανελίζ είπε στη μητέρα της ότι κάτι θα συμβεί. Τα τελευταία της λόγια προς τους εξορκιστές ήταν «ικετεύστε για την άφεση», ενώ στην μητέρα της είπε: «μητέρα, είμαι φοβισμένη».

Η δίκη για τον θάνατο της Ανελίζ Μίκελ ξεκίνησε στις 30 Μαρτίου του 1978. Οι γιατροί υποστήριξαν ότι η κοπέλα έπασχε από επιληψία κι ότι με την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική αγωγή, ήταν δυνατό να περιοριστούν τα συμπτώματά της. Το δικαστήριο έκρινε τους γονείς και τους εξορκιστές ένοχους για φόνο εξ’ αμελείας και τους καταδίκασε σε φυλάκιση έξι μηνών, ενώ η νεκροψία έδειξε ότι ο θάνατος προήλθε από αφυδάτωση ύστερα από έναν χρόν υποσιτισμού.

Παρόλο που τα αίτια θανάτου δεν ήταν μεταφυσικά, οι γονείς της κοπέλας ζήτησαν να γίνει εκταφή του σώματός της με προτροπή μιας καλόγριας που υποστήριζε ότι το σώμα της θα είχε παραμείνει αναλλοίωτο επειδή ήταν δαιμονισμένη. Το σώμα της Ανελίζ ωστόσο είχε αποσυντεθεί.

Αν και αργότερα μια επιτροπή της γερμανικής Εκκλησίας παραδέχτηκε ότι ο θάνατος της Ανελίζ Μίκελ δεν προήλθε από δαιμονισμό, υπάρχουν ακόμη και σήμερα αναρίθμητοι πιστοί που πιστεύουν το αντίθετο. Η Άννα Μίχελ, μητέρα της Ανελίζ, ανέφερε πριν από μερικά χρόνια ότι «ακόμη κάτι υπάρχει μέσα στο σπίτι. Κάτι δεν έχει φύγει».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΑΡΘΡΟ:ΝΤΕΒΕΝΕ ΛΙΛΗ

Exit mobile version